ที่จะนำมาเสนอต่อไปนี้ขอตั้งชื่อว่า “วงจรแห่งความชั่วร้ายแห่งวัฒนธรรมแป๊ะในการการบริหารและการปกครอง” ซึ่งได้ข้อมูลจากข้อเขียนของท่านผู้รู้ท่านหนึ่ง และเห็นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับท่านผู้เยี่ยมชมเว็บบล็อกนี้
ท่านผู้รู้ท่านนี้บอกว่า ในวงการต่างๆในประเทศด้อยพัฒนาทั้งหลาย (Uderdeveloped Countries) จะมีวัฒนธรรมแป๊ะ ซึมซับอยู่ในระบบการทำงาน ทั้งในวงราชการและวงการของเอกชน แต่รู้สึกว่าจะหนาหูหนาตามากเป็นพิเศษในวงราชการ วัฒนธรรมแป๊ะนี้ อาจเรียกในวิชาการทางรัฐศาสตร์ได้ว่าเป็นระบบอุปถัมภ์(Spoils System) ของการทำงาน ซึ่งมีสาระสำคัญและน่าสนใจเป็นดังนี้
1.นิยามความหมายของคำว่า “แป๊ะ”
แป๊ะคือใคร แป๊ะคือผู้มีอำนาจในองค์กร อาจเป็นผู้มีอำนาจในองค์กรของภาคเอกชน หรือ ภาคราชการหรือรัฐการของประเทศนั้นๆ เป็นผู้มีอำนาจ หรืออิทธิพล สามารถกำหนด บังคับ ควบคุม กำกับ ความเป็นไปของพฤติกรรมของลูกแป๊ะ เป็นต้นว่า ให้เลื่อนยศ เลื่อนตำแหน่ง เลื่อนขั้น ให้โอกาส ให้แหล่งทำมาหากิน ผลประโยชน์และการใดก็ตาม ที่ลูกแป๊ะกระทำลงไปนั้น ก็เพื่อแป๊ะทั้งสิ้น บางครั้งลูกแป๊ะยอมให้ภรรยานอนร่วมประเวณีกับแป๊ะ หรือลูกแป๊ะยอมนอนร่วมประเวณีกับแป๊ะเสียเอง หรือกระทำการใดๆที่ตอบสนองความต้องการแห่งแป๊ะ
2.นิยามความหมายของคำว่า “ลูกแป๊ะ”
ลูกแป๊ะคือใคร ลูกแป๊ะ หมายถึง บุคคลผู้อยู่ภายใต้บังคับบัญชาแห่งแป๊ะ กล่าวคือ เป็นผู้ต้องเชื่อฟังแป๊ะ ปฏิบัติตามแป๊ะ รับใช้แป๊ะ พลีชีพเพื่อแป๊ะ แล้วในที่สุดก็จะเป็นแป๊ะตัวต่อไป เมื่อเป็นแป๊ะตัวต่อไปแล้ว ก็จะมีลูกแป๊ะใหม่เกิดขึ้นมา เป็นวงจรแห่งความชั่วร้ายที่ไม่รู้จบ (Infinite Vicious Cycle)
3.หายนะแห่งแป๊ะ ลูกแป๊ะ และประเทศชาติ
แป๊ะและลูกแป๊ะ หาได้ทำประโยชน์แก่สาธารณะไม่ แต่กำลังทำลายล้าง ดิน น้ำ ป่า อากาศ แร่ธาตุ พลังงาน และวิถีชีวิตแห่งมวลสรรพสิ่งและสรรพสัตว์ ได้ชื่อในภาษาทางรัฐศาสตร์และทางกฎหมายว่า เป็นอาชญากรทางวัฒนธรรม (Cultural Criminal) และเป็นหนึ่งในตัวการสำคัญที่คอยฉุด กระชาก ลาก ดึง ประเทศชาติบ้านเมืองให้ตกอยู่ในวังวนของวัฒนธรรมแป๊ะ อันเป็นวัฒนธรรมของประเทศที่ด้อยพัฒนาหรือกำลังพัฒนาต่อไปอย่างไม่รู้จบ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น